بررسی رویکرد زنان شهر اصفهان در استفاده از طب گیاهی

مقدمه و هدف: طب سنتی ایران با پیشینه طولانی در زمینه پیشگیری و درمان بیماری ها در تعامل با طب نوین گیاهی می تواند بسیاری از مشکلات بهداشتی و پزشکی را حل نماید. در این راستا، شناخت سلیقه ها و رویکرد جوامع به مصرف گیاهان دارویی و همچنین توجه به دیدگاه ها و پیشنهادهای مصرف کنندگان، می تواند راهنمای شایسته ای برای برنامه ریزان و سیاست گزاران صنعت دارویی کشور در بازیابی اصالت و فرهنگ گذشته مصرف این مواد دارویی باشد که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: داده های موردنیاز این مطالعه از طریق تحقیق پیمایشی و روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و با تکمیل پرسشنامه به روش مصاحبه حضوری از جامعه آماری تحقیق (جامعه زنان اصفهانی)جمع آوری گردید و با استفاده از روش های آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (آزمون آماری کی – دو) و رسم جداول متقاطع که در نرم افزار spss موجود است، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد درصد قابل توجهی از افراد طبقات غنی، متوسط و ضعیف جامعه ، از گیاهان دارویی استفاده نموده اند و فقط حدود 11 درصد افراد این طبقات، نسبت به استفاده از این ترکیبات تمایلی نشان نداده اند. علیرغم وجود علاقه مندی افراد در طبقات غنی، متوسط و ضعیف، مسائلی چون گرانی و غیربهداشتی بودن محصولات عرضه شده در عطاری ها افراد را با محدودیت مصرف مواجه ساخته است به طوری که 4/45 درصد افراد جامعه تحقیق، محصولات دارویی مذکور را تنها بین 2 تا 3 بار در طول سال مورد استفاده قرار داده اند. همچنین نتایج نشان داد از نظر استفاده از داروهای گیاهی بین پاسخگویان سه طبقه از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که 8/65 درصد افراد از این نوع محصولات استفاده نموده اند که بیشترین میزان آن در طبقه متوسط (9/44 درصد) و کمترین آن در طبقه ضعیف (4/18 درصد) بوده است.